Forum Broni Strzeleckiej

Jesteście perwersyjni - i pisze wam to jako były posiadacz Trabanta.

Oj tam. 600tka była bardzo ładna , budziła wręcz sensację. Do tego ten dźwięk silnika ala crazy frog i błękitne spaliny. Ehhh ja chcę mieć znowu 18 lat i mojego trampka.

Ty to chyba waliza 600 to już miałeś mocnego zabytka. Jak byłem kajtkiem to mieliśmy 601 nówkę i to była maszyna. Żadnych problemów a pod górę nie było nań mocnego, plus napęd na przód nieoceniony na bezdrożach (a akurat przydawało się). Był obiektem żartów oczywiście - ale jak na tamte czasy to malina.

Jak już chwalimy się wizytami...
http://www.milmag.pl/news/view?news_id=168

600tka oczywiście ( nie mylić z mercedesem o tym numerze jak wszyscy złośliwcy wtedy ) była już wtedy antyczna. Fabryczny brak pasów, czerwone kierunkowskazy z tyłu. Data rejestracji 1 września 1963 o ile pamiętam więc kierunki i pasy mnie nie obowiązywały bo to weszło od 1 stycznia 1964 o ile pamiętam. Gliny nawet uznawały to tłumaczenie bezboleśnie ( kierunki, bo pasy sobie domontowałem). Trampka miałem od maja 1996 więc miał wtedy dużo więcej niż ja.

Mój wujcio miał 600-tkę i strasznie się o nią srał, piękna była, bordowo-beżowa dla mnie co jeszcze wonczas koszulinę w zębach nosiłem był jak amerykański krążownik szos - a pewnego dnia nastąpiło coś takiego, że silnika nie dało się zgasić i mało tego po wysprzęgleniu się strasznie rozkręcał i wujcio bal się, że się rozleci, hamulce były za słabe, żeby go zadusić na biegu i w końcu biedny wujcio przyhamował ile się dało na wysokim biegu i "oparł" się o drzewo, wtedy w końcu zgasł. Poza zderzakiem nic się nie stało, mówili, że to samozapłon był, sensacja na osiedlu na miarę lądowania UFO - z początku jak pomykał pod blokiem wszyscy myśleli, że wujcio albo za tęgo pociągnął, albo zwariował .

Marzył mi się zawsze poprzednik Trabiego - P70, czyli "odwrócona" dekawka, niestety, był nieosiągalny... Za to, przez dziewięć lat remontowałem IFE F9 - od totalnego wraku do stanu - jak na tamte czasy - perfekcyjnego. Poprzedniczka Warczyburga, o cudownej linii i silniczku grającym "gę, gę, gereę gę gę... " Cuuudo

maziek pisze:Mój wujcio miał 600-tkę i strasznie się o nią srał, piękna była, bordowo-beżowa dla mnie co jeszcze wonczas koszulinę w zębach nosiłem był jak amerykański krążownik szos - a pewnego dnia nastąpiło coś takiego, że silnika nie dało się zgasić i mało tego po wysprzęgleniu się strasznie rozkręcał i wujcio bal się, że się rozleci, hamulce były za słabe, żeby go zadusić na biegu i w końcu biedny wujcio przyhamował ile się dało na wysokim biegu i "oparł" się o drzewo, wtedy w końcu zgasł. Poza zderzakiem nic się nie stało, mówili, że to samozapłon był, sensacja na osiedlu na miarę lądowania UFO - z początku jak pomykał pod blokiem wszyscy myśleli, że wujcio albo za tęgo pociągnął, albo zwariował .

Czemu nie zakręcił kranik?

A Wartburga 900 (kaczkę) pamiętacie zapewne. To był pierwszy samochodzik mojego ojca..... taki biało bordowy. Potem zamontowaliśmy silnik od 1000-ki i był szybszy od syrenki

A zwróć uwagę, że przez pewien krótki czas do Syreny 103 montowano zespół napędowy od Warczyburga 312 - model był oznaczony jako 103 S - potocznie zwany "folksdojdczem" - to dopiero latało
Warti 900, czyli 311 miał silnik prawie taki sam, jak IFA "poliftowa", czyli już z pompą wody na pasek, z mocą 45 KM - starsza IFA miała obieg termosyfonowy, 37 koni a ogrzewanie stanowił stalowy lejek za chłodnicą, łapiący ciepłe powietrze

Inny mój wujcio miał wartburga, był to już samochód stary kiedy go kupił. Wujcio co rok na zimę rozkładał go na śrubki, patroszył wszystko - i malował. Rok w rok. Pamiętam śmieszny widok samochodu na kołkach i bez dziobu - cały przód był zdemontowany. Ech to były czasy. Tym wartburgiem 2 rodziny w 6 osób jechały co rok pod namiot - ja byłam taki kajtek, że podawano mnie sobie z przodu na tył i odwrotnie, była też komenda "milicja" - co oznaczało nurkowanie pod nogi . Piasty kół napędzanych sczepiane były z półośkami na kliny z miękkiego metalu - tych klinów za cholerę nie można było kupić a co jakiś czas się zużywały - x akcji było typu stoimy sobie na poboczu a wujcio pilnikiem szlifuje klin z kawałka metalu . Ale to była prawdziwa limuzyna .

Ha, na kliny był sposób - należało zaopatrzyć się w stare wiertła przemysłowe i wycinać je na wybrany wymiar, kosztowało to kilkanaście brzeszczotów i pęcherze na dłoniach, ale były niezniszczalne. Druga sprawa to stan łożysk i wyważenie kół. I oczywiście bardzo mocne dokręcenie nakrętki piasty... .

P.S. asasello - nie wiem.