Byłem 2 tygodnie temu na pustyni i mój kumpel rodem z Hong Kongu go przywiózł, ażebym mu zamontował lunetę i ją wyzerował.
Zamieszczam raport z opóźnieniem, bo dopiero teraz gość mi przysłał zdjęcia.
Macałem już ten model Rugera wcześniej w sklepach, ale pierwszy raz miałem okazję z niego sobie postrzelać do woli.
Rozkładanie i składanie jest dziecinnie proste i zabiera dosłownie kilka sekund. Wystarczy nacisnąć przycisk umieszczony w przedniej nakładce od spodu i przekręcić lufę o 90 stopni. Wychodzi ona jak po maśle. Nawet ten przycisk jest tak sprytnie skonstruowany, że jest wręcz niemożliwe, ażeby go przypadkowo zwolnić. Próbowałem to właśnie robić "przypadkowo" i nie da się w ten sposób rozłożyć karabinka, to znaczy, że nie rozpadnie się on na kawałki w przypadku uderzenia nim o jakiś kanciasty objekt, ani nawet w przypadku upadku na ziemię. Sam karabinek po złożeniu jest bardzo solidny i nie czuje się nawet najmniejszych luzów.
Jednakże najciekawszy byłem, czy prawdą jest twierdzenie Rugera, jakoby on "trzymał zero" po wielokrotnym rozłożeniu/złożeniu karabinka.
Pomęczyłem się wpierw z zamontowaniem i wypoziomowaniem lunety. Niestety, ale musiałem ją zamontować bardzo "niewygodnie", ponieważ właściciel jest nawet bardziej ślepy niż ja, (czy też maziek
) i musiałem zamontować lunetę maksymalnie "do tyłu", co było dla mnie zbyt małym dystansem pomiędzy okularem a okiem, ale pasowało właścicielowi.
Po wyzerowaniu lunety na 50 metrów, postanowiłem przeprowadzić następujący test:
Po wystrzeleniu 10-cio nabojowego magazynka, natychmiast rozkładałem karabinek i go składałem.
Powtarzałem serię 10 strzałów, koncentrując się nie na "celności", ale na powtarzalności ustawienia zera.
Celowałem po każdej serii w ten sam punkt na tarczy i sprawdzałem, czy seria przestrzelin się "ruszyła" w porównaniu z poprzednimi. Stare przestrzeliny oczywiście pracowicie zaklejaliśmy samoprzylepnymi krążkami papieru w różnych kolorach, więc było widać nawet z daleka, czy się ustawienie "ruszyło", czy też nie.
Wykonałem aż 15 "serii pomiarowych", czyli 150 strzałów i muszę stwierdzić, iż autentycznie karabinek trzyma zero!!!
Mało tego, bo "smażyliśmy go" przez kilkanaście minut w pełnym słońcu i tak pożądnie rozgrzany (w tym luneta...jakaś chińska produkcja, ale z górnej półki) trzymały zero i wszystko było "tight".
W sumie przepuściłem przez niego jakieś 350, może 400 pocisków taniej amunicji z Walmart (i nie tylko) i nie miałem nawet pojedyńczego zacięcia.
Wersja w nierdzewce jest tak samo dobrze wykończona, jak mój blisko 20-to letni staruszek, który był jednym z pierwszych w nierdzewce i Ruger je wtedy wypuścił na rynek jako "limited edition" z jakiejś tam uroczystości, czy też rocznicy.
Spust jest typowy i oczywiście "rugerowsko twardy", ale przynajmniej ja takie lubię, ponieważ mimo wszystko, to nawet "prosto z pudełka", ma on charakterystykę spustu wyczynowego, ponieważ jest bardzo "powtarzalny" pod palcem.
Oczywiście "wyczynowcy" mogą sobie coś tam podpiłowanego zamontować. Akcesoriów jest zatrzęsienie na rynku.
W samych rękach nie czuje się najmniejszej różnicy pomiędzy "regularnym" Rugerem i modelem rozkładanym. Oczywiście jest mowa o złożonym karabinku.
Jeżeli ktoś go ma zamiar kupić, to autentycznie gorąco polecam. Jest niewątpliwie wart swojej ceny, szczególnie w nierdzewce i z "plastykowym" łożem.
Sama torba, która jest w komplecie, jest dobrze, a właściwie można by napisać, iż jest solidnie wykonana i ma kieszenie na dodatkową amunicję i magazynki. Mieści się w niej także ta ponadwymiarowa (dla małej 22-ki) luneta. Ponoć cała torba wraz z karabinkiem i dodatkową amunicją pływa, ale z oczywistych względów w warunkach pustynnych, nie miałem tego jak empirycznie sprawdzić.
Skoro już mowa o testach, to zrobiłem także "testy" mojego bębna do Kałasza. Nie wiem dlaczego, ale nie używałem go już od lat! (Znaczy wiem dlaczego........zbyt mało benzynooszczędny i trudno się oprzeć pokusie, ażeby nie wywalić całego bębna w kilkanaście sekund.....boli to w portfelu....więc mikroskopijny 5-cio nabojowy banan, jest znacznie bardziej ekonomiczny).
Nareszcie się doliczyłem, że wchodzi w niego 76 nabojów. Mając naboje luzem zdjęte z łódek (bo mam tej jugolskiej amunicji na łódkach od diabła i ciut ciut), to ładuję cały bęben znacznie szybciej, niż zabiera załadowanie pojedyńczego 30-to nabojowego banana.
Bęben się nie zacina, pomimo tego, iż specjalnie załadowałem go różną amunicją, wymieszaną przypadkowo, bo kumpel miał właśnie resztki swoich zapasów i przywiózł "końcówki", ażeby się ich pozbyć.
Tak się zaczyna....
....a tak się zawsze kończy.
Niebezpieczne te kałachy!
