VIS z 1939r

[Wesley]

Wielkie dzieki, to gwarantuje, ze bedziemy mieli zrodlo do ktorego kazdy bedzie mogl sie odwolac, bo jak wedruje po sieci to informacje w roznych opracowaniach bywaja sprzeczne ze soba i przecietny poszukiwacz informacji moze zostac wyprowadzony w przyslowiowe pole a przeciez nie chcemy aby historia Visa byla zafalszowana. Dokumenty z archiwum Radomskiej fabryki to napewno cenne zrodlo informacji, ale czy one przetrwaly w zawierusze wojennej ?, czy przpadkiem nie trzeba bedzie dotrzec do zyjacych swiadkow , pracownikow z tamtych lat (moze ich wspomnienia pomoga uzupelnic brakujace elementy tej ukladanki) byc moze te wspomnienia byly gdzies publikowane? Nie bedzie latwo, ale warto wziasc czynny udzial w tym przedsiewzieciu, jakby nie bylo to zostanie dla potomnosci.

[waliza]

Cos Radom musi miec. Chocby odtworzona dokumentacje bo jednak w latach 90-ych seria visow wyszla.

[Apolinary Koniecpolski]

Ma ktoś wejścia na Radom, bo oni chyba powinni tam mieć coś w archiwach?

Żartujesz? Oni jeszcze w zeszłej epoce żyją - więc wszelkie papiórki to na 99.99% będzie tajne przez poufne

[waliza]

Może świstak bedzie mial jakies dojscia . Cos chcial kombinowac z lufami do visow.

[yarpen]

Nie chcę wylewać Wam kubła zimnej wody na głowę, ale z nie tylko moich doświadczeń w kontaktach
z Radomiem wynika, że wciąż oni żyją mentalnie w epoce socjalizmu. Ale - mimo wszystko - bądźmy
dobrej myśli!

[marmot1]

Co do Radomia to tam wymiana pokoleniowa nastąpiła i to nawet w porównaniu do lat 80tych. Ale mogę popytać jak będzie jakaś okazja.

Nie wiem czy więcej danych to nie będzie w CAW?

Poza tym w sumie to dobry temat dla kogoś z gangu "STRZAŁ"owego prędzej.

[Phouty]

Ale chyba nie są aż takimi jaskiniowcami, ażeby nie mieli "public relations", czy też innego działu reklamowego. Nie chodzi nam przecież o to, ażeby pokazali nam swoje księgi rachunkowe , ale podzielili się niewątpliwie istniejącymi fragmentami, czy to ich wewnętrznej biurokracji z okresu przygotowywania/produkcji Visa, przykładem (dosłownie jednym) rysunku produkcyjnego, czy też starymi fotografiami z "taśmy produkcyjnej". Mogą też prawdopodobnie odpowiedzieć na kilka pytań o treści historycznej. Każda cywilizowana fabryka robi takie rzeczy w ramach praktycznie darmowej reklamy i utrzymania dobrej opinii wśród potencjalnych klientów.....nawet tych maluczkich. Ale może już tak przegniłem kapitalizmem, że tych "radomskich układów" nie potrafię zrozumieć.
Alternatywnym źródłem mogłoby być Muzeum Wojska Polskiego w W-wie! Pewnie na ten temat będą coś w archiwach mieli.

Dzisiaj jadę znów postrzelać na cały weekend.
Będę miał okazję przemyśleć sprawy, bo nie ma nic lepszego, niż swobodny i zrelaksowany umysł podczas strzelania, podparty piwem czy dwoma. No i dobrym cygarem! Poza tym to być może będę miał okazję popsuć następny pistolet, tak jak to zrobiłem w zeszły weekend.
Zobaczymy.

EDIT
No to marmot wyczuj atmosferę, bo może coś się da załatwić kanałami raczej niż przy pomocy bardziej formalnych kontaktów.

[marmot1]

Fabryka w Radomiu była przejęta przez Niemców. Pod koniec wojny wywieziono co się dało a resztę splądrowano i zniszczono więc tutaj jest podobnie jak z archiwami Mausera.

LATA TRZYDZIESTE

11 kwietnia 1935 r.
Inzynierowie Fabryki Broni założyli - jako pierwszy w kraju - Oddział Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich (SIMP - Radom). Prezesem Oddziału został
inż. Eustachy Gutkowski, zastępcami: inż Tadeusz Ankowski, inż. Janusz Tymowski, sekretarzem - inż. Ludomir Dzierżanowski i skarbnikiem inż. Witold Ulatowski.
Celem Oddziału było m.in.: propagowanie postępu technicznego, aktywny udział
w działalności szkoleniowej, współpraca z Radomskim Towrzystwem Kursów Technicznych. Oddział liczył 41 członków.

5 września 1935 r.
Uruchomienie seryjnej produkcji nowego typu broni krótkiej – pistoletu VIS.
Do końca 1938 roku wyprodukowano 11.800 pistoletów VIS.

1939 r.
Fabryka zatrudniała już 4.635 osób, podczas gdy w 1930 było tylko 2.967 pracowników. FB dysponowała 2.300 szt. wszelkiego rodzaju maszyn i urządzeń technicznych. W okresie międzywojennym w Fabryce produkowano broń strzelecką powtarzalną, początkowo głównie karabiny (kb) Mauser wz. 1898, kal. 7,9 mm.
Z czasem na bazie tego karabinu powstały konstrukcje karabinka (kbk) Mauser wz. 98 oraz wz. 29. Fabryka Broni produkowała w systemie dwuzmianowym 12 tys. sztuk kbk miesięcznie. Poza Mauserem produkowano również siedmiostrzałowe rewolwery Nagant wz. 1895.
Fabryka Broni dostarczyła Ministerstwu Spraw Wojskowych ogółem 30.800 pistoletów VIS, 466.800 karabinów typu Mauser i wykonała reperację 168.000 kbk wz. 98 i innych rodzajów broni strzeleckiej. Oprócz karabinów, karabinków Mauser, rewolwerów, zakład w latach 1929-1930 wyprodukował m.in. 3 kbk ciśnieniowych, 525 rewolwerów na naboje z gazem łzawiącym, 10 kbk Budzyńskiego i kbk Kuczyńskiego.

LATA CZTERDZIESTE

16 października 1942 r.
Za współpracę pracowników Fabryki Broni ze Związkiem Walki Zbrojnej, dostarczających żołnierzom podziemia części do pistoletów, hitlerowcy powiesili przed gmachem zakładu na oczach całej załogi 15 pracowników Fabryki.

lipiec 1944 r.
Początek wywożenia przez Niemców wszystkich obrabiarek, urządzeń i materiałów
z zakładu.

Po II wojnie światowej fabryka przybrała nazwę Zakłady Metalowe im. gen. „Waltera”.

W nowej rzeczywistości politycznej firma konsekwentnie koncentrowała swoją produkcję głównie na broni strzeleckiej. Wytwarzano wyroby cywilne: maszyny do szycia: ŁUCZNIK i licencyjny SINGER oraz maszyny do pisania na licencji FACIT. Sztandarowym wyrobem zakładu na polskim rynku był karabin radzieckiego konstruktora Kałasznikowa. Karabiny polskie były jednak z powodzeniem modernizowane i ulepszane przez radomskich konstruktorów (7,62 mm AK-47, kbk AKM, kbk AKMs).

[mecenas]

Szanowni Panowie (i Szanowna Pani) a wlasciwie odwrotnie
niezmiernie cenny jest ten zryw i warty pochwaly i naprawde nie chcialbym nikogo zniechecac ale moge zaoferowac kilka informacji (osobiscie zweryfikowanych), ktore moga miec jakis wplyw na dalszy los tego projektu:
1. Fabryka w Radomiu nie ma absolutnie zadnych materialow dotyczacych VISa. nawet nie maja zadnego oryginalnego przedwojennego VISa z wyjatkiem jednej sztuki podarowanej im przez amerykanskiego kolekcjonera kilka lat temu. To co mieli we wzorcowni zostalo wykradzione w czasach gdy zaklady przechodzily z reki do reki a papierowa dokumentacja pistoletu, jesli jakas przetrwala, jest w rekach prywatnych. W fabryce nie ma nic.
2. Obszerna ksiazke na temat VISa przygotowuje obecnie najbogatszy (w sensie posiadania najwiekszej kolekcji) amerykanski kolekcjoner tego pistoletu - i ponoc jest ona juz w stadium koncowym. Pomaga mu w tym przedsiewzieciu kilku innych - rowniez zamieszkalych w USA, w tym Polakow ktorzy na tymze forum raczej sie nie udzielaja (co wcale nie oznacza ze nie czytaja zamieszczanych tu postow) a ktorzy maja doskonala i obszerna wiedze na ten temat poczawszy od lat trzydziestych po koncowe juz "niemieckie" lata produkcji tego pistoletu.
Dla mnie osobiscie, Leszek Erenfeicht jest jedym z najwiekszych autorytetow w tej materii chociaz on sam sie do tego nie chce przyznac - a szkoda
Zycze powodzenia !!!!!

[mecenas]

Informacja o tej planowanej ksiazce - juz blizej niz dalej
Cena $60.00, okolo 1000 do 1500 sztuk w pierwszym wydaniu, 250 stron, autor zapowiada interesujace dokumenty z Radomia i Steyr ktore jeszcze nigdy nie byly opublikowane ponizej link
http://luger.gunboards.com/showthread.p ... uot-Pistol

[Phouty]

No to mecenas trochę mnie zdołowałeś.......
Czy ta książka ma być wydana po angielsku, czy też po polsku. (Jeżeli to nie jest tajemnicą).

Jednakże ciekawe byłoby porównanie wyników "badań" przeprowadzonych przez kupę napaleńców-amatorów z małej stronki strzeleckiej z (tak przypuszczam) poważnym badaczem tematu.

Czyli nic to....zrobimy "poor man" projekt, bo w sumie to sama praca nad tym chyba da tyle satysfakcji, że z tego punktu widzenia efekt końcowy będzie mniej ważny.

[mecenas]

To zadna tajemnica - ksiazka na pewno bedzie wydana po angielsku - autor nigdy w Polsce nie byl, wiekszosc tych jego kolegow rowniez 100% Amerykanie a Polakow ktorzy sa kontrybutorami pewno nie wiecej niz trzech czy czterech chociaz to naprawde powazni znawcy tematu ze wspanialymi kolekcjami roznorodnych, ciekawych i unikalnych egzeplarzy VISa.
Nie powinienes sie czuc zdolowany jako ze ta Wasza wspolna praca wcale nie musi byc konkurencja ksiazki a moze byc na przyklad monografia w stylu monografii w STRZALE koncentrujaca sie wylacznie na przedwojennych egzemplarzach.
Prosze pamietac ze te przedwojenne polskie VISy ciesza sie znacznie mniejszym zainteresowaniem w US of A niz wojenne chocby dlatego ze historia Polski z okresu przedwojennego nie jest tutaj dla nikogo ciekawa w porownaniu z historia drugiej wojny swiatowej
tak wiec jest pole do popisu a przeciez przedwojenny VIS to jest cos pieknego.
Dla mnie okupacyjne VISy nie maja zadnej wartosci (wiem ze tym pewno obraze wielu kolekcjonerow) - ale taka jest juz moja polska dusza......
Powodzenia

[marmot1]

Leszka mówisz pocisnąć

[Wesley]

Jestem bardzo ciekawy tej ksiazki, a najbardziej w jakiej czesci bedzie poswiecona polskiej przedwojennej produkcji Visa, nie panikuj Phouty ja mysle i obym mial racje, ze bedzie mowila glownie o produkcji wojennej P35. Jest duzo sprzecznosci chocby to co napisal Marmot:

"Uruchomienie seryjnej produkcji nowego typu broni krótkiej – pistoletu VIS.
Do końca 1938 roku wyprodukowano 11.800 pistoletów VIS."

Opierajac sie na przytoczonym wyzej autorze Leszku Erenfeicht:

"Wprowadzone rozwiązania zwalniacza zadowoliło wreszcie Departament Kawalerii i otworzyło drogę do wprowadzenia pistoletu w ostatecznej formie do uzbrojenia, co formalnie nastąpiło 26 sierpnia 1935 r. Uruchomienie produkcji nadal się odwlekało i jeszcze w pierwszym kwartale 1936 r. punktowi „Produkcja pistoletu wz. 35” w sprawozdaniu z prac Fabryki Broni towarzyszył nawias z dopiskiem „(w uruchomieniu)”. Sytuacja ta utrzymywała się mimo monitów i ponagleń dyrekcji PWU do końca drugiego kwartału. Dopiero w trzecim kwartale udało się zakończyć wdrażanie wszystkich zmian związanych z wprowadzeniem zwalniacza kurka i wreszcie we wrześniu 1936 r. mogła ruszyć produkcja seryjna pistoletu. Przypomnijmy, że według pierwszego preliminarza z 1932 r. w tej chwili w jednostkach powinno być już ponad 10 000 pistoletów.
Opóźnienie starano się nadrobić, zwiększając tempo produkcji. W ciągu zaledwie czterech miesięcy pierwszego rocznika powstało ok. 5400 pistoletów, a więc niemal dwa razy tyle, ile było planowane na cały rok. Wilniewczyc wspomina, że pierwsze 3000 wyprodukowane były ze stali stopowej, a powyżej tego numeru FB przeszła na tańszą stal węglową. Dokumenty raz jeszcze tej tezie przeczą – jedyne wzmianki o stali stopowej dotyczą prototypów, a dokładniej szybkiej z niej rezygnacji, po wykonaniu „kilkunastu pistoletów”. W roku 1937 następuje dość zagadkowe wygaszenie produkcji – najwyższe znane numery z tego rocznika nie przekraczają 9000, a więc przez cały rok wyprodukowano ich o prawie tysiąc mniej niż w ciągu czterech ostatnich miesięcy poprzedniego roku. Według najnowszych ustaleń miało to związek z wprowadzeniem do produkcji w Radomiu karabinu piechoty wz. 98a – a więc z lufą pełnej długości 740 mm i nowym płaskim celownikiem. Nowy karabin wprowadzany był w związku ze zmianami w taktyce piechoty i jego szybkiej dostawie do jednostek nadano tak wysoki priorytet, że produkcja Visa zeszła na dalszy plan. W 1938 r. karabinów było już dość i produkcja pistoletów znowu nabiera rumieńców – najwyższy znany numer z tego roku to 27450, a więc powstało ich około 19 000 sztuk. Tu znów wróćmy na chwilę do wspomnień Wilniewczyca: znalazła się tam wzmianka o jakoby zaledwie 18 000 Visów wyprodukowanych w Polsce. To kolejny przyczynek do wiarygodności tego do tej pory przyjmowanego na wiarę „źródła”. W ostatnim, niepełnym roku przed wojną produkcja Visów rośnie na niespotykaną skalę: najwyższy znany numer przekracza 51 000, a więc w ciągu niespełna dziewięciu miesięcy tego roku wyprodukowano niemal drugie tyle pistoletów, co przez cały poprzedni okres! Około numeru 40 000 pojawia się partia co najmniej 1500 pistoletów z deltą (trójkątem) wybitym po numerze seryjnym – należały one do tzw. partii mobilizacyjnych, w korespondencji PWU nazywanych otwarcie „pistoletami drugiego gatunku”, zmontowanymi z części odrzuconych wcześniej przez bardzo dotąd drobiazgową kontrolę techniczną. To właśnie te pistolety, dzięki obniżeniu ceny trefnych zespołów do 50%, osiągnęły cenę 84 zł, którą tak chwalił się w swoich wspomnieniach Wilniewczyc."

A swoja droga dobrze by bylo dotrzec do wspomnien konstruktora.

[Phouty]

Ezell chyba cytuje w jednej ze swoich książek fragmenty korespondencji pomiędzy nim a Wilniewczycem na temat powstania Visa.
Będę musiał to znaleźć.