Oprócz dłubaniny w drewnie - doprowadzenie do braku styczności lufy z łożem, zastosowałem się także do radzieckiej instrukcji w kwestii stałego trzeciego punktu podparcia lufy na łożu :
i po tych wszystkich zabiegach, z broni podpartej na 100 m, z celownikiem PU dało się 4 przestrzeliny umieścić, zgodnie z instrukcją, w miarę blisko siebie :
, 
Amunicja S&B jakoś "zasmakowała", 5 przestrzelin ale w okręgu ponad 10 cm dało się ustrzelić z polskiej amunicji z pociskiem ciężkim - tzw "yellow tip" ( tutaj nie wiem czy wertykalny rozrzut nie jest bardziej z winy strzelca a nie broni, skoro horyzontalnie wyszło tylko 5 cm ), natomiast moje najlepsze kulki Целевые патроны, Экстра dalej "nie smakowały" weteranowi.
Ostatecznie uznałem że nie jest tak źle i na borowanie korony lufy się nie wybrałem. Skoro najprawdopodobniej od kilkudziesięciu lat nikt go nie remontował to niech zostanie już w takim stanie, bardziej statyczno-gablotowym niż w służbie czynnej.
Co prawda nic nie wiadomo o jego bojowej przeszłości więc na wystawy się nie nadaje, natomiast inny karabin o bardzo bogatej przeszłości frontowej trafiając do gabloty nabawił się okropnej dziury wywierconej w komorze nabojowej - jak to zobaczyłem, to strasznie żal mi się zrobiło tego karabinu.
Podczas wypadu do Rygi zajrzałem do tamtejszego Muzeum Wojny i znalazłem w gablocie Tulskiego Mosina 1891/30 z bocznym montażem Geco i celownikiem optycznym PEM ( rocznik 1938 ) należącego do majora Janis'a Vilhelms'a ( 1903-1990 ) - snajpera 43 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej ( 92 pułk 201 łotewskiej Dywizji Strzeleckiej ), Bohatera Związku Radzieckiego ( 1942 ), odznaczonego amerykańskim "Distinguished Service Cross", ( 1943 ).
W 1946 r. J.Vilhelms miał przekazać karabin Muzeum Rewolucji w Rydze, w Muzeum Wojny broń jest na ekspozycji od 2014 r. Wielka dziura wywiercona z boku komory nabojowej powstała chyba zaraz po przekazaniu karabinu do muzeum, nie wiadomo ile dziur jest w lufie pod nakładką - arcyciekawy karabin został "zamordowany". Według źródeł internetowych na "koncie" J.Vilhelms'a miało być co najmniej 150 trafień. Według opisu w muzealnej gablocie nacięcia na łożu i nakładce lufy mają być "licznikiem". Widoczne są także modyfikacje łoża i chwytu przy kabłąku spustowym dokonane przez J.Vilhelms'a.
Szkoda że broń z taką historią została okaleczona - dobrze że chociaż jest na ekspozycji i można ją oglądać. [ mój sterany Iżewski snajper, którego historii nie da się ustalić, nijak się ma do takiego egzemplarza jak ten w Rydze, ale przynajmniej jest cały i nadal technicznie sprawny ]
To broń J.Vilhelmsa ( gablota stoi w takiej pozycji że nie można zrobić dobrych zdjęć - nie udało mi się nawet zobaczyć pełnej daty produkcji karabinu - widać tylko "19" - broń leży w gablocie bokiem i dalszych oznaczeń nie widać )
