do szycia po broń palną. Na jej taśmach produkcyjnych znalazły się
również wiatrówki, było to kilka modeli. Ich przeznaczeniem był z
pewnością odstrzał szkodników i strzelanie rekreacyjne. Mój model, 87,
który opiszę to około 25 letnia sprężynówka, która swą prostotą budowy
i niezawodnością może przetrwać dziesięciolecia strzelania. Model ten nie jest już produkowany. Mam na niej założoną lunetę VOMZ 4x32L. Kaliber
oczywiście 4,5 mm (.177). Poniżej parametry techniczne:
- długość karabinka 107 cm
- waga około 3,8 kg
- długość lufy 48 cm
- moc (w moim modelu) około 10 J
- łamana
87-ka swoim wręcz topornym wyglądem przypomina karabiny z II Wojny
Światowej. Jakość wykonania jest na dość dobry poziomie (wcale nie
ustępuje Slavi 630/631). Jej niesamowicie prosta budowa stanowi o jej
praktycznie żadnej bezawaryjności. Jej rozłożenie to kwestia dosłownie
2 minut. Jest to wiatrówka niewygodna. Złe wyważenie
sprawia, że lufa mocno ciąży ku przodowi. Brak pistoletowego chwytu szybko
męczy nadgarstek, sam chwyt to kąt ok. 40 stopni (co oddaje obraz o niewygodzie). Brak baki powoduje , że opieramy brodę (dosłownie) o
łoże, co jest strasznie niewygodne. Łoże jest wykonane z drewna
bukowego i nałożony był na nie brzydki ,jasny i odpryskujący lakier. Lakier ten
zeszlifowałem i pokryłem 2 warstwami bejcy, następnie pomalowałem pokostem
lnianym, co daj ciekawy efekt i dość dobrze widoczne słoje. Samo
łoże jest dość brzydkie, wyglądem przypomina XVII muszkiety, i jest zbyt
krótkie od strony lufy co uwidacznia elementy metalowe i zakłóca
proporcje. Brak w łożu wyższego "podbicia" za spustem powoduje bardzo
niewygodne strzelanie w pozycji siedzącej FT. Stopka posiada chropowatą
powierzchnię, co zapobiega zsuwaniu się karabinka z barku. Samo
wykonanie nie budzi zastrzeżeń. Jest jeszcze jedna ciekawy dodatek na łożu, a mianowicie bączki do wkęcania pasa. W moim modelu oksyda jest pokryta lekkim rdzawym nalotem, lecz nie mam zamiaru nakładać nowej oksydy, gdyż chcę zachować jej oryginalny wygląd. Miejscami widać jednak dość ładny, czarny kolor. Elementy metalowe są wykonane z małą tolerancją (błędu) i ich praca nie budzi zastrzeżeń. Ciekawostką jest to, że wiatrówki wykonywane w czasach ustroju totalitarnego były z gatunkowo lepszej stali, bardziej odpornej na korozję, stal była twardsza i cięższa.
Wielkim minusem 87-ki jest brak szyny (lub frezów) pod montaż lunet, co
stanowi duży koszt w celu montażu (w moim przypadku). Gwintowana lufa jest długa, bo 48-mio cm, wykonana całkiem
starannie. Nie posiada czoka, co w przypadku przeznaczenia karabinka
nie ma w ogóle znaczenia (o ile czok jest w ogóle tak dobry). Karabinek
jest wyposażony w mechaniczne przyrządy celownicze, muszkę i
szczerbinkę, szczerbinka posiada regulację w pionie, dzięki czemu można
dopasowywać opad do odległości. Muszka jest natomiast wystającym, dość
ostrym kawałek metalu, który łatwo uleć może zgięciu co zmieni
celność. Jednak same przyrząd są dość małe i strzela się z nich bardzo
dobrze. Wiatrówka jest naciągana poprzez złamanie lufy. Przed złamaniem
"chroni" blokada, coprawda bardzo toporna, ale skuteczna. Łamanie jej
odbywa się dość płynnie, niezbyt ciężko i bez jakichkolwiek odgłosów
nieprawidłowej pracy. Spust wiatrówki jest wykonany z metalu i jest dosyć
nieprzyjemny. Jego opór stanowi sprężynka (rodem z długopisu). Jest
zbyt twardy i jego tor do strzału jest relatywnie zbyt długi, a strzał często nieprzewidywalny. Jest
oczywiście śruba regulująca długość ruchu, ale wkręcona zbyt mocno uniemożliwia naciąganie karabinka (blokuje tłok!). Można tylko
wymienić sprężynkę, która dawałaby mniejszy opór. Uszczelkę lufy
stanowi kawałek skóry, który po latach używania może się zbić nie
uszczelniać, co zmniejsza moc i pogarsza skupienie. Jej plusem jest
natomiast bezproblemowość jej wykonania. Uszczelka tłoka była wykonana ze skóry co dawało minimalnie mniejszy odrzut i wyraźnie zmniejszała odgłoś strzału, oczywiście jej wytrzymałość jest dosyć długa (teraz uszczwelkę mam wykonaną z PTFE). Pierwotnej mocy karabinka nie znam, ale oscyluje ona w granicach 8 J. Moja 87-ka po wymianie sprężyny i uszczelki tłoka ma około 10 J. Odrzut wiatrówki jest dość odczuwalny i
krótki, wiatrówka jedzie lekko do przodu. Jest on częściowo niwelowany przez dość sporą wagę. Oczywiście
wyczuwalny odrzut ma negatywny (mały, ale jest) wpływ na wystrzelane
skupienie. Celność jest na bardzo dobrym poziomie jak na rekreacyjny i
"myśliwski" karabinek. Na 25 metrach dobrym jakościowo śrutem płaskim
można wystrzelać 20 mm skupienie w serii 10-cio strzałowej. Natomiast na
50 metrów również w serii 10-cio strzałowej śrutem zaokrąglonym (np.
JSB Exact) skupienie mieści się w okręgu nawet 5 cm. Są to bardzo dobre dość
rezultaty jak na wiatrówkę tej klasy i tego wieku.
Uważam, że jest to (mimo wieku) nadal dość konkurencyjny karabinek w tej klasie (typowo rekreacyjnej) a luneta VOMZ 4x32L, która założona jest na moją 87-kę jest jego dopełnieniem i daje niezłą frajdę ze strzelania. Niesamowicie toporna budowa i dobre wykonanie zapewnia strzelanie na lata, przy minimalnej ingerencji w mechanizmy. Po dłuższym strzelaniu można poczuć dyskomfort, gdyby jednak nie było niewygodnego łoża, wiatrówka byłaby bardzo dobry zakupem dla rekreacyjnego puszkarstwa lub nawet pest control, ale jest tylko (lub nawet aż) zakupem dość dobrym. W związku z zaprzestaniem produkcji tego modelu, kupno jego stanowi nie lada gratkę dla strzelców pneumatycznych oraz daje możliwość satysfakcjonującej renowacji. Poprostu Polska klasyka.
Poniżej 2 fotki mojego karabinka:
Tutaj łoże po renowacji.
Pierwotny wygląd
Pozdr.
Który był myśliwym. Nie jest to czasem modyfikowana wersja?
i dalem sobie spokoj.