Witam.
W sumie oczytałem się sporo o lufach w przeróżnego typu literatury. Było o ich konstrukcji, technologi, wytwarzaniu ( wiertła lufowe, obróbka katodowa, przeciąganie), obróbce cieplno-chemicznej ( np. odmiedziowanie, chromowanie, azotowanie), kontroli jakości, konserwacja ( czyszczenie, o miedzianych wyciorach, ołowianych wyciorach ).
ALE
O ile mnie pamięć nie myli nie spotkałem się z tematem mikrostruktury ( za wyjątkiem tematu jakości chromu w przewodach - co jest pośrednio związane z mikrostrukturą) lufy.
Jak ten temat wygląda? Jaką mikrostrukturę powinna mieć lufa? I w jakich miejscach? Na jakiej grubości. Martenzytyczna? Sorbityczna? Austenityczna? Perlityczna?
Czy może jest to zależne tylko od wytrzymałości materiału ( ze względu na jego gatunek) i mikrostruktura nie ma takiego znaczenia?
A sprawa twardości? A Siły metalostatyczne w przypadku luf odlewanych?
Podejrzewam że temat zależy również od wielkości kalibru.
Mikrostruktura i twardość luf broni strzeleckiej i artyleryjskiej
Moderator: Moderatorzy
Mikrostruktura i twardość luf broni strzeleckiej i artyleryjskiej
Małymi krokami - wielkie cele osiagaj.
Re: Mikrostruktura i twardość luf broni strzeleckiej i artyleryjskiej
Na zachętę:
http://bcpw.bg.pw.edu.pl/Content/4003/MATLUF1.pdf
[url]file:///C:/Users/PS/AppData/Local/Temp/httpwww_wat_edu_plm000000biuletyndownload_phptable3bazaartykulowfielddodajpobierzkey1377.pdf[/url]
Pozdrawiam
Aldrin
http://bcpw.bg.pw.edu.pl/Content/4003/MATLUF1.pdf
[url]file:///C:/Users/PS/AppData/Local/Temp/httpwww_wat_edu_plm000000biuletyndownload_phptable3bazaartykulowfielddodajpobierzkey1377.pdf[/url]
Pozdrawiam
Aldrin
Re: Mikrostruktura i twardość luf broni strzeleckiej i artyleryjskiej
Dziękuję za podrzucenie tego sporego artykułu. Nie znałem go.
Pan Radomski ciekawie opisuje to zagadnienie - i w sposób rozbudowany. Jak zauważyłem w głównej mierze opiera się na pracach Pana Stetkiewicza ( Mam jego dwie książki Tom 1 - Lufa i Tom 2 - Mechanika łoża ).
I choć rzeczywiście w tej pracy Pan Radomski wspomina o mikrostrukturze, to jest tego niewiele. Potraktuję to jako punkt zaczepienia, i na tej podstawie poszukam głębiej.
Maksymilian Huber - Teoria kołowo-symetrycznych odkształceń sprężystych rur grubościennych - https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publica ... 22/content
Jan Kwasniak - Wybrane zagadnienie projektowania i obróbki luf broni strzeleckiej - https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q ... IYOrvRBv53
Np. Radomski na stronie 13 pisze:
"Lufy broni palnej wykonuje się z tzw. stali lufowych, które są obrabiane cieplnie w
celu zapewnienia wymaganych włałciwości wytrzymałościowych. W wyniku obróbki
cieplnej stal lufowa zazwyczaj posiada strukturę sorbitu odpuszczania. Przykładem takiej
stali jest stal amerykańska o oznaczeniu 4330 "
Brak jest zdjęcia przedstawiającego ów sorbit. Ani wytłumaczenia dlaczego akurat on jest lepszy.
A na stronie 18
"Różnorodność zjawisk występujących podczas strzału i ich wzajemne współdziałanie
sprawia, że erozja przewodu lufy jest bardzo złożonym procesem. I tak temperatura, do której
nagrzewa się materiał lufy, przewyższa temperatury odpuszczania stali lufowych, jak również
temperatury, w których zachodzi przemiana martenzytyczna (ok.650oC). Te zmiany
temperatury są powodem występowania zmian struktury materiału, znajdującego się w
cienkiej warstwie w pobliżu wewnętrznej powierzchni lufy. Zachodzą wówczas przemiany
fazowe Fea«Feg oraz martenzyt« austenit, jak również dyfuzja wegla i azotu. Zmiękczona
w ten sposób warstwa stali charakteryzuje się drobniejszym ziarnem w stosunku do materiału
wyjściowego i w przybliżeniu takim samym składem. Przemianom fazowym towarzyszą
zmiany gęstości, powodując lokalny wzrost naprężeń i tworzenie się mikropęknięć.
Obserwuje się wówczas tzw. zmęczenie cieplne materiału.
Przebieg reakcji chemicznych, zachodzących na powierzchni przewodu lufy, zależy
głównie od składu mieszaniny gazów powybuchowych i jej temperatury.
Jeżeli materiał miotający charakteryzuje się dodatnim bilansem tlenowym i wysoką
temperatura wybuchu, a co za tym idzie i stosunkiem CO/CO2 równym ok. 1, to na
powierzchni przewodu lufy poza austenitem wytwarza się także FeO, który ze względu na
niska temperaturę topnienia jest wymywany przez mieszaninę gazów powybuchowych. Na
powierzchni przewodu tworzą się wówczas charakterystyczne bąbelkowate wżery.
Natomiast, gdy materiał miotający charakteryzuje się ujemnym bilansem tlenowym i
niską temperaturą wybuchu, a co za tym idzie i stosunkiem CO/CO2 równym ok. 2 do 3, to
przy powierzchni przewodu lufy wytwarza się zazwyczaj tzw. zewnętrzna biała warstwa,
która składa się z : cementytu Fe3C, zwiazków azotu Fe2Nx (epsilon) i Fe4N (gamma prim),
śladowych ilości Fe3O4, austenitu szczątkowego i martenzytu tetragonalnego.
Przemieszczając się w głąb materiału lufy, obserwuje się czasami wewnętrzną białą warstwę.
Wewnętrzna biała warstwa tworzy ustabilizowany austenit, który powstaje dzięki
rozpuszczonym C i N. Dopiero pod wewnętrzną białą warstwą występuje warstwa
charakteryzująca się zmęczeniem cieplnym materiału."
https://www.defence24.pl/artyleryjskie- ... lowej-woli
Artykuł byłby ciekawy gdgyby nie tłumaczył go pijany mongoł z alzhaimerem po grubym tripie....
https://www.meetyoucarbide.com/pl/commo ... and-alloy/
Pan Radomski ciekawie opisuje to zagadnienie - i w sposób rozbudowany. Jak zauważyłem w głównej mierze opiera się na pracach Pana Stetkiewicza ( Mam jego dwie książki Tom 1 - Lufa i Tom 2 - Mechanika łoża ).
I choć rzeczywiście w tej pracy Pan Radomski wspomina o mikrostrukturze, to jest tego niewiele. Potraktuję to jako punkt zaczepienia, i na tej podstawie poszukam głębiej.
Maksymilian Huber - Teoria kołowo-symetrycznych odkształceń sprężystych rur grubościennych - https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publica ... 22/content
Jan Kwasniak - Wybrane zagadnienie projektowania i obróbki luf broni strzeleckiej - https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q ... IYOrvRBv53
Np. Radomski na stronie 13 pisze:
"Lufy broni palnej wykonuje się z tzw. stali lufowych, które są obrabiane cieplnie w
celu zapewnienia wymaganych włałciwości wytrzymałościowych. W wyniku obróbki
cieplnej stal lufowa zazwyczaj posiada strukturę sorbitu odpuszczania. Przykładem takiej
stali jest stal amerykańska o oznaczeniu 4330 "
Brak jest zdjęcia przedstawiającego ów sorbit. Ani wytłumaczenia dlaczego akurat on jest lepszy.
A na stronie 18
"Różnorodność zjawisk występujących podczas strzału i ich wzajemne współdziałanie
sprawia, że erozja przewodu lufy jest bardzo złożonym procesem. I tak temperatura, do której
nagrzewa się materiał lufy, przewyższa temperatury odpuszczania stali lufowych, jak również
temperatury, w których zachodzi przemiana martenzytyczna (ok.650oC). Te zmiany
temperatury są powodem występowania zmian struktury materiału, znajdującego się w
cienkiej warstwie w pobliżu wewnętrznej powierzchni lufy. Zachodzą wówczas przemiany
fazowe Fea«Feg oraz martenzyt« austenit, jak również dyfuzja wegla i azotu. Zmiękczona
w ten sposób warstwa stali charakteryzuje się drobniejszym ziarnem w stosunku do materiału
wyjściowego i w przybliżeniu takim samym składem. Przemianom fazowym towarzyszą
zmiany gęstości, powodując lokalny wzrost naprężeń i tworzenie się mikropęknięć.
Obserwuje się wówczas tzw. zmęczenie cieplne materiału.
Przebieg reakcji chemicznych, zachodzących na powierzchni przewodu lufy, zależy
głównie od składu mieszaniny gazów powybuchowych i jej temperatury.
Jeżeli materiał miotający charakteryzuje się dodatnim bilansem tlenowym i wysoką
temperatura wybuchu, a co za tym idzie i stosunkiem CO/CO2 równym ok. 1, to na
powierzchni przewodu lufy poza austenitem wytwarza się także FeO, który ze względu na
niska temperaturę topnienia jest wymywany przez mieszaninę gazów powybuchowych. Na
powierzchni przewodu tworzą się wówczas charakterystyczne bąbelkowate wżery.
Natomiast, gdy materiał miotający charakteryzuje się ujemnym bilansem tlenowym i
niską temperaturą wybuchu, a co za tym idzie i stosunkiem CO/CO2 równym ok. 2 do 3, to
przy powierzchni przewodu lufy wytwarza się zazwyczaj tzw. zewnętrzna biała warstwa,
która składa się z : cementytu Fe3C, zwiazków azotu Fe2Nx (epsilon) i Fe4N (gamma prim),
śladowych ilości Fe3O4, austenitu szczątkowego i martenzytu tetragonalnego.
Przemieszczając się w głąb materiału lufy, obserwuje się czasami wewnętrzną białą warstwę.
Wewnętrzna biała warstwa tworzy ustabilizowany austenit, który powstaje dzięki
rozpuszczonym C i N. Dopiero pod wewnętrzną białą warstwą występuje warstwa
charakteryzująca się zmęczeniem cieplnym materiału."
https://www.defence24.pl/artyleryjskie- ... lowej-woli
Artykuł byłby ciekawy gdgyby nie tłumaczył go pijany mongoł z alzhaimerem po grubym tripie....
https://www.meetyoucarbide.com/pl/commo ... and-alloy/
Ostatnio zmieniony 13 lipca 2021, 09:07 przez Tarnow_A, łącznie zmieniany 1 raz.
Małymi krokami - wielkie cele osiagaj.
Re: Mikrostruktura i twardość luf broni strzeleckiej i artyleryjskiej
Coś jeden link się pomieszał. Tutaj też znajdziesz coś o materiałach na lufy.
http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element ... -0028-0021
http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element ... -0028-0021
Re: Mikrostruktura i twardość luf broni strzeleckiej i artyleryjskiej
Poszukuję informacji z jakiej stali wykonane są czoki w IŻ 27 , czy ktoś robił próbę na stali NC11LV?