Z kumplem często sklepik nawiedzaliśmy po tomitex do (wtedy jeszcze nielegalnie posiadanego) iża.
Później wpadałem "ślinić" się... nie nie - nie do tej "niczego sobie" Pani, tylko knigi Bidzińskiego. Na ślinieniu się konczyło, jako że wtedy mogłem sobie pozwolić co najwyżej na Puchalskiego antykwariatu ew. starsze/ciensze wydania Szyrkowca(też antykwaryczne), a w ostateczności (a i to tylko dlatego że - na moje szczęście - nie wychodził zbyt regularnie) MS Colt
).A kiedy człowiek już mógł pozwolić sobie na zakup makulatury, to jak na złość niewiele wartościowych pozycji wychodziło...
. Potem jak opowiedzialem to kumplom to mieli ze mnie niezly ubaw. W koncu po 2 dniach zrobilismy wyprawe w to miejsce bo zyc mi nie dawali 
